Historia Collage'u rozdział XV

Rozdział XV

Na przerwie między zajęciami Elizabeth siedziała na podłodze oparta o ścianę i powtarzała mały i duży układ krążeniowy. Tymczasem podszedł do niej Carlos – jeden z najprzystojniejszych chłopaków w jej klasie grający na gitarze. Po prostu ideał każdej kobiety. Która by nie chciała utalentowanego muzyka, skradającego serca większości nastolatek? Jest przecież miły, czuły, a przede wszystkim uwodzicielski. Nie potrafi odpędzić się od dziewczyn, jednak dziwnym trafem podszedł właśnie do Moore.

• Nie przeszkadzam? - zapytał z uśmiechem kucając na wprost jej
• Jeżeli nie zauważyłeś jestem zajęta – od prychnęła znad książki
• Zajmę Ci tylko 3 minuty. Na pewno zdążysz wszystko powtórzyć przecież zdolna jesteś – dalej próbował ją kokietować
• No dobrze, więc słucham
• Jak już wiesz za 2 dni jest bal na zakończenie roku. Pomyślałem, że może byś poszła ze mną jako osoba towarzysząca?
• Że ja? - zapytała z niedowierzaniem odnośnie tej propozycji
• Czy widzisz tu kogoś innego z kim rozmawiam?
• No nie wiem... Może ćwiczysz tą wypowiedź ze mną, bo chcesz zapytać kogoś innego?
• Zabawna jesteś Moore.
• Taka ma natura – uśmiechnęła się delikatnie
• To jak?
• Sama nie wiem....
• Nie daj się prosić, będzie fajnie – uśmiechnął się do niej
• No dobrze... Pójdę z Tobą
• Będę po Ciebie o 7.00

2 dni później

Sukienka jaką miała na sobie Elizabeth była turkusowa. Była na szerszych ramiączkach przepasana w talii cienkim paskiem z kokardką. Z przodu była krótka, by dziewczyna mogła pokazać swoje zgrabne i długie nogi, z tyłu zaś miała długość do kostek. Jej loki delikatnie opadały na ramiona. Szminka nie była mocno czerwona. Makijaż był dobrany bardzo delikatnie i profesjonalnie.
Gdy wybiła 7.00 rozległo się pukanie do drzwi. Otwarła Elizabeth

• Jak pięknie wyglądasz – to pierwsze co usłyszała
• Dziękuję – odparła zawstydzona
• To jak? Idziemy?

Po 30 minutach para znajdowała się w restauracji gdzie odbywała się impreza uczniowska. Na początku wszystkie pary zatańczyły poloneza, a później był już tylko alkohol i prawdziwa zabawa. Na niej był również Collins. Gdy zobaczył Elizabeth zabrakło mu tchu w piersi. Nigdy nie widział jej tak pięknej, jednak był na nią zły. Minęły 4 godziny wspaniałej imprezy, gdzie Elizabeth tańczyła do wolnej muzyki z Carlosem. Gdy dziewczyna chciała iść na taras by się przewietrzyć zobaczyła Martina patrzącego w gwiazdy trzymającego ręce w kieszeni. Kiedy podeszła bliżej spojrzał tylko na nią i znów odwrócił wzrok patrząc na gwiazdy

• Cześć – powiedziała pierwsza
• Cześć – odpowiedział nie patrząc na nią
• Jesteś na mnie zły prawda?
• A dziwisz się? Odkąd zaczęła się ta impreza nawet chwili nie spędziliśmy razem. Cały czas jesteś z tym Carlosem. Nawet nie zapytałaś mnie czy możesz z nim iść...
• Przecież mi tego nie zabronisz. Jasne, bawię się dobrze w jego towarzystwie ale to Ciebie kocham nie jego. Nie zachowuj się jak dziecko.
• Skoro ja się zachowuję idź do swojego Carlosa, może on jest ode mnie dojrzalszy.

Elizabeth poczuła się urażona ale nie chciała w taki sposób pokłócić się z Martinem.

• Daj spokój. Przecież Ty byś tu ze mną nie przyszedł. Przecież nie chcesz żeby wszyscy wiedzieli, że jesteśmy razem. To by mogło skomplikować całą sytuację.
• To lepiej było przyjść tu z tym gogusiem? - burknął spoglądając na nią
• Daj spokój, to tylko kolega – zapewniała go dziewczyna
• Już ja widzę jak ten kolega na Ciebie patrzy
• Wcale nie patrzy. Nic nas nie łączy naprawdę.
• Rób co chcesz... w końcu czemu miałabyś chodzić z kimś takim jak ja. Starym gogusiem zakochanym w siłowni

Elizabeth weszła do środka restauracji. Nie mogła już dłużej tego słuchać. Jej fantastyczna noc zamieniła się w koszmar.

• Co z Tobą? - zapytał Carlos
• Daj mi spokój, nie chcę o tym rozmawiać. Możesz odprowadzić mnie do collage'u?
• Oczywiście

Carlos podał rękę Elizabeth by mogła oprzeć się o jego przedramię. Gdy dotarli na miejsce chłopak zawołał za dziewczyną by jeszcze się odwróciła zanim zdążyła otworzyć drzwi zamknięte na zamek.

• Dziękuję za dzisiejszą imprezę. Było bardzo przyjemnie w twoim towarzystwie. Ciesze się, że ze mną poszłaś
• Nie ma sprawy Carlos..... - rozmawiała niechętnie. Chciała już po prostu zniknąć za drzwiami i położyć się do łóżka. Miała dosyć tego dnia. Chłopak podszedł do niej i pocałował ją delikatnie w policzek
• do zobaczenia – powiedział pół głosem
• cześć – odpowiedziała bez większego uczucia